TOMASZ JAWORSKI #66
Numer licencji stałej zawodnika: 91583
15 GRUDNIA 1891 ROKU STUDENCI YMCA INTERNATIONAL SCHOOL TRAINING W SPRINGFIELD,
W STANIE MASSACHUSETTS, ROZEGRALI PIERWSZY W HISTORII MECZ KOSZYKÓWKI.
Historia koszykówki: wizjoner Naismith
Poinstruowani przez protestanckiego pastora i wuefistę – Jamesa Naismith’a – usiłowali wrzucić piłkę do ustawionych na wysokości 10 stóp (około 3 metry) koszy po brzoskwiniach. Jak i dlaczego urodzony w Almonte Naismith wpadł na taki pomysł? Jego przełożeni dali mu 14 dni na wymyślenie gry lub zabawy dla znudzonych zajęciami uczniów. Na zewnątrz szalała już zima, a młodzież jakoś musiała „przewegetować” ów czas. Mając do dyspozycji sale gimnastyczne, kilka piłek i wspomniane kosze po brzoskwiniach James przypomniał sobie pewną grę z dzieciństwa. Nazywano ją „Kaczka na kamieniu” (Duck-on-a-Rock).Wizjoner nieco zmodyfikował jej zasady i zaprosił 18 uczniów na premierowy mecz. Stworzył dwa 9-osobowe zespoły i nakazał zawodnikom rzucać do koszy. Zwycięzcą zostawał zespół, który trafił więcej razy. Świadkowie spotkania stanęli osłupieni. Wynalazek Jamesa był fenomenalny. Prosty, a jednocześnie emocjonujący. Od tej pory wychowanie fizyczne w Springfield przeżywało istne odrodzenie. Chłopcy garnęli się do nowej gry. Tworzyli zespoły, które rywalizowały ze sobą. Niejaki Frank Mahan, krewny Naismith’a wymyślił nawet nazwę dla nowego tworu. Nazwał go koszykówką.
Historia koszykówki: ekspansja
Niecały miesiąc po tym wydarzeniu, twórca gry opublikował 13. zasad koszykówki, które jeszcze bardziej ją usprawniły. Niemal natychmiast rozpoczęła się szybka ekspansja tego sportu. W USA do lat 40-tych XX wieku powstało około 30 tysięcy drużyn szkolnych i uniwersyteckich. W 1946 r. powołano do życia National Association of Intercollegiate Basketball, w skrócie NBA.W Europie koszykówka rozwijała się wolniej. Pierwsi zakochali się w niej Francuzi. W sumie to jeden Francuz – baron Pierre de Coubertin, twórca nowożytnych Igrzysk Olimpijskich. Może dzięki jego względom, tak mało europejski sport wpisano do programu IO w Berlinie (1936 rok). Warto przy okazji dodać, że pierwszą batalię koszykarzy na olimpiadzie wygrali… no któż by inny, jak nie Amerykanie. Czwarte miejsce przypadło Biało-Czerwonym, którzy w meczu o brąz musieli uznać wyższość Meksykanów.
Naismith wynalazł grę, którą dziś uprawia blisko 450 milionów ludzi. Nieźle jak na dwa kosze po brzoskwiniach i małą salkę gimnastyczną…
Poznaj Uczniowski Klub Sportowy PROBASKET w Mińsku Mazowieckim
Trening czyni mistrza
Kozłowanie – jest przemieszczaniem żywej piłki przez zawodnika ją posiadającego, poprzez odbijanie jej o parkiet boiska, toczenie po podłożu lub celowe odbijanie od tablicy do kosza. Ten element powinien być codziennie doskonalony na każdym etapie rozgrywek i poziomie umiejętności.
Latać każdy może
Dwutakt – sposób wykończenia akcji w koszykówce, której celem jest zdobycie punktów. Polega na zrobieniu dwóch ostatnich kroków przed oddaniem rzutu w specyficzny sposób – w trakcie pierwszego (długiego) łapie się piłkę w ręce, a w trakcie drugiego (o połowę krótszego) już się nie kozłuje. Po drugim kroku następuje wybicie i oddanie rzutu spod kosza. Dwutakt jest możliwy do zrobienia po zaprzestaniu kozłowania lub po otrzymaniu podania.
Prawidłowy dwutakt powinien zaczynać się:
– z prawej strony kosza: od prawej nogi, a wybicie z lewej, rzut oddany prawą ręką;
– z lewej strony kosza: od lewej nogi, a wybicie z prawej, rzut oddany lewą ręką.
Pewny rzut
Rzut do kosza – element gry w koszykówkę, polegający na skierowaniu piłki w kierunku kosza, poprzez rzucenie nią przez zawodnika w kierunku kosza. Kosz, który atakuje drużyna, to kosz przeciwnika, a kosz, którego zespół broni, jest nazywany koszem tej drużyny.
Rzut do kosza rozpoczyna się, gdy piłka opuszcza ręce zawodnika będącego w akcji rzutowej, a kończy, gdy rzut jest celny, lub gdy piłka nie ma szans wpaść już do kosza, dotyka obręczy, podłogi lub staje się martwa.
Rzut uznaje się za celny (kosz zostaje zdobyty), gdy piłka wpada przez obręcz kosza z góry i przelatuje lub w nim zostaje. Uznaje się, że piłka znajduje się w koszu, gdy jakakolwiek jej część znajduje się wewnątrz kosza i poniżej linii obręczy. Celne rzuty do kosza są celem tej gry. Zwycięzcą meczu jest drużyna, która po zakończeniu czasu gry ma na swoim koncie więcej punktów.
Pozycja obronna
Za najpoprawniejszą postawę obrońcy uznaje się ustawienie przodem do przeciwnika, a tyłem do kosza. Nogi powinny być ugięte w kolanach, natomiast plecy wyprostowane. Ręce powinny znajdować się w górze, tak by sędzia mógł je widzieć. W obronie zawodnik porusza się krokiem „odstawno-dostawnym”, pamiętając, że najpierw odstawia nogę, a dopiero potem dostawia do niej drugą. Jedną stopę może obrócić palcami w kierunku, w którym się porusza. Wtedy ta noga nazywana jest „nogą kierunkową”. Ta sama ręka, co „noga kierunkowa” może być opuszczona nieco niżej – nazywana jest „ręką kierunkową”. Przyjęcie takiej postawy umożliwia znacznie szybsze ruchy w obronie i umożliwia szybsze reakcje na ruchy przeciwnika, utrudniając mu przedarcie się przez obronę.
| Lp. | Rodzaj statystyki | Skuteczność (%) | Punkty |
|---|---|---|---|
| 1 | Rzuty za 1 punkt | 4/4 (100%) | 4 |
| 2 | Rzuty za 2 punkty | 4/6 (67%) | 8 |
| 3 | Rzuty za 3 punkty | 6/10 (60%) | 18 |
| 4 | Wszystkie rzuty | 14/20 (70%) | 30 |
Air Jordan
Mogę zaakceptować swoją porażkę, ale nie zaakceptuję tego, że nie próbowałem.
Michael Jordan
